Repertuar
Wybierz tytuł lub przejdź do strony z kalendarium
Czas kruka
Współczesny mężczyzna, ojciec, targany bólem i gniewem po utracie ukochanej żony, musi nauczyć się na nowo, jak żyć dla swoich dzieci i siebie. W „Czasie kruka" Benedict Cumberbatch stworzył jedną z najbardziej osobistych i najodważniejszych ról w karierze.
Wybitny brytyjski aktor Benedict Cumberbatch (serial „Sherlock", „Doktor Strange") wciela się w postać mężczyzny, którego świat rozsypał się po nagłej śmierci żony – matki dwóch kilkuletnich chłopców. Bohater usiłuje zachować pozory normalności, ale w domu unosi się zapach przypalonych tostów i nieutulonej rozpaczy. Właśnie wtedy, przez szczeliny codzienności, w jego życie wdziera się ogromny, czarny kruk – jedyny przewodnik w tej pełnej bólu podróży. Kruk raz prześladuje, raz pociesza, prowadząc rodzinę przez chaos, smutek i nieoczekiwane momenty ukojenia.
„Czas kruka" to wyreżyserowana przez Dylana Southerna – twórcę kultowych teledysków i realizacji koncertowych dla takich artystów jak Oasis, Blur, Björk, Franz Ferdinand, Arctic Monkeys czy LCD Soundsystem – ekranizacja wielokrotnie nagradzanej książki Maxa Portera. Film z niezwykłą wizualną finezją ukazuje doświadczenie utraty jako transformację – także cielesną – co Cumberbatch oddaje w każdym geście i ruchu. Southern z wyczuciem portretuje wewnętrzną przemianę bohatera oraz rozziew między targającymi nim emocjami a koniecznością codziennego funkcjonowania. Przeżyciom bohaterów towarzyszą utwory m.in. The Cure, Meredith Monk i Screamin' Jay Hawkinsa.
„Czas kruka" to zaskakująca, pełna oryginalnych pomysłów opowieść o tym, jak w chwilach największego mroku odnaleźć nadzieję. Benedict Cumberbatch, w jednym ze swoich najbardziej osobistych projektów, którego jest także producentem, odważnie mierzy się z tematem męskiego kryzysu i dojrzewania do roli rodzica – podobnie jak kilka lat temu zrobił to film „C'mon C'mon", a wcześniej klasyczna „Sprawa Kramerów". Przypomina, że doświadczenie utraty – choć bolesne – jest nieodłączną częścią życia, która nas kształtuje i przemienia.
Wybitny brytyjski aktor Benedict Cumberbatch (serial „Sherlock", „Doktor Strange") wciela się w postać mężczyzny, którego świat rozsypał się po nagłej śmierci żony – matki dwóch kilkuletnich chłopców. Bohater usiłuje zachować pozory normalności, ale w domu unosi się zapach przypalonych tostów i nieutulonej rozpaczy. Właśnie wtedy, przez szczeliny codzienności, w jego życie wdziera się ogromny, czarny kruk – jedyny przewodnik w tej pełnej bólu podróży. Kruk raz prześladuje, raz pociesza, prowadząc rodzinę przez chaos, smutek i nieoczekiwane momenty ukojenia.
„Czas kruka" to wyreżyserowana przez Dylana Southerna – twórcę kultowych teledysków i realizacji koncertowych dla takich artystów jak Oasis, Blur, Björk, Franz Ferdinand, Arctic Monkeys czy LCD Soundsystem – ekranizacja wielokrotnie nagradzanej książki Maxa Portera. Film z niezwykłą wizualną finezją ukazuje doświadczenie utraty jako transformację – także cielesną – co Cumberbatch oddaje w każdym geście i ruchu. Southern z wyczuciem portretuje wewnętrzną przemianę bohatera oraz rozziew między targającymi nim emocjami a koniecznością codziennego funkcjonowania. Przeżyciom bohaterów towarzyszą utwory m.in. The Cure, Meredith Monk i Screamin' Jay Hawkinsa.
„Czas kruka" to zaskakująca, pełna oryginalnych pomysłów opowieść o tym, jak w chwilach największego mroku odnaleźć nadzieję. Benedict Cumberbatch, w jednym ze swoich najbardziej osobistych projektów, którego jest także producentem, odważnie mierzy się z tematem męskiego kryzysu i dojrzewania do roli rodzica – podobnie jak kilka lat temu zrobił to film „C'mon C'mon", a wcześniej klasyczna „Sprawa Kramerów". Przypomina, że doświadczenie utraty – choć bolesne – jest nieodłączną częścią życia, która nas kształtuje i przemienia.
Droga Przez Czas. Retrospektywa Akiry Kurosawy: Dersu Uzała
Połowa lat 70. zastała Akirę Kurosawę w trudnym miejscu. Reżyser, rozczarowany zarówno japońskim, jak i hollywoodzkim przemysłem filmowym, próbował popełnić samobójstwo. Ów gest był interpretowany jako przyznanie, że opuszczają go twórcze siły. Z tej perspektywy majestatyczne obrazy ussuryjskiej tajgi i prosta opowieść o zamieszkującym jej tereny myśliwym Dersu (tuwański aktor Maksim Munzuk) okazały się wybawieniem. Zrealizowany głównie za pieniądze Związku Radzieckiego i kręcony w rosyjskich plenerach na taśmie 70mm, „Dersu Uzała” jest oparty na książkach przyrodnika i etnografa Władimira Arsenjewa, które Kurosawa przeczytał kilka dekad wcześniej. Jeden z ulubionych tematów reżysera – relacja człowieka i natury, dawnych obyczajów i nowoczesności – znajduje tu malarskie, liryczne rozwinięcie. Zdobywca Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego.
Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Awareness Distribution
Partnerzy medialni: Filmweb, KINO, Pełna sala, SpoilerMaster - Podcast do słuchania po seansie, Magazyn Torii, MEK
Opracowanie tekstów: Sebastian Smoliński
Projekt graficzny: Katarzyna Kaffka
Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Awareness Distribution
Partnerzy medialni: Filmweb, KINO, Pełna sala, SpoilerMaster - Podcast do słuchania po seansie, Magazyn Torii, MEK
Opracowanie tekstów: Sebastian Smoliński
Projekt graficzny: Katarzyna Kaffka
Droga Przez Czas. Retrospektywa Akiry Kurosawy: Ran
W momencie premiery „Ranu” Kurosawa miał 75 lat: wiek godny mistrza. Historyczny spektakl, oparty luźno na „Królu Lirze” i legendach o Motonarim Mōrim, został zamierzony przez reżysera jako ukoronowanie własnej drogi twórczej. W historii pana feudalnego Hidetory i jego trzech wiarołomnych synów odbija się być może historia samego filmowca: starzejącego się giganta kina, któremu trudno odnaleźć się w nowej rzeczywistości. I tym razem produkcja została częściowo sfinansowana przez zagranicznego producenta, dzięki czemu film mógł mieć wymarzony przez Kurosawę rozmach i skalę (praca nad scenariuszem trwała dekadę). W „Ran” każdy detal kolorystyczny, każdy element scenografii i kompozycji kadru, zostały zaplanowane z rozmysłem przez szukającego perfekcji reżysera. Efektem jest fresk, w którym spojrzenie z dystansu kontrastuje z rozdzierającym dramatem podzielonej rodziny.
Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Awareness Distribution
Partnerzy medialni: Filmweb, KINO, Pełna sala, SpoilerMaster - Podcast do słuchania po seansie, Magazyn Torii, MEK
Opracowanie tekstów: Sebastian Smoliński
Projekt graficzny: Katarzyna Kaffka
Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Awareness Distribution
Partnerzy medialni: Filmweb, KINO, Pełna sala, SpoilerMaster - Podcast do słuchania po seansie, Magazyn Torii, MEK
Opracowanie tekstów: Sebastian Smoliński
Projekt graficzny: Katarzyna Kaffka
Droga Przez Czas. Retrospektywa Akiry Kurosawy: Tron we krwi
Szekspir po japońsku? Legendarna adaptacja „Makbeta” w wykonaniu Kurosawy to mrożąca krew w żyłach wizja mieszająca europejskie źródła, azjatycki kontekst oraz autorski styl reżysera. Mroczna historia generała Washizu (Toshiro Mifune) oraz jego przenikliwej, podstępnej żony Asaji (Isuzu Yamada) to efekt przeniesienia na XVI-wieczną wyspę Hokkaido ponadczasowej tragedii o żądzy władzy oraz o cenie, jaką płaci się za zbrodnie popełnione w imię chorej ambicji. Kurosawa perfekcyjnie uzupełnia dramaturgię Szekspira (jak wspominał, „Makbet” był jego ulubioną sztuką Anglika) wyrafinowaną warstwą plastyczną inspirowaną teatrem nō oraz malowidłami tuszem (sumi-e) i ekspresyjnym wykorzystaniem świata przyrody, na czele z mgłą i deszczem. Donald Richie nazwał „Tron we krwi” dziełem „lodowatym” – jest to widowisko formalnie doskonałe, okrutne i przepiękne wizualnie.
Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Awareness Distribution
Partnerzy medialni: Filmweb, KINO, Pełna sala, SpoilerMaster - Podcast do słuchania po seansie, Magazyn Torii, MEK
Opracowanie tekstów: Sebastian Smoliński
Projekt graficzny: Katarzyna Kaffka
Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Awareness Distribution
Partnerzy medialni: Filmweb, KINO, Pełna sala, SpoilerMaster - Podcast do słuchania po seansie, Magazyn Torii, MEK
Opracowanie tekstów: Sebastian Smoliński
Projekt graficzny: Katarzyna Kaffka
Franz Kafka
„Franz Kafka” – długo oczekiwana, międzynarodowa produkcja w reżyserii wielokrotnie nagradzanej Agnieszki Holland („Zielona granica”, „W ciemności”) – to nie tylko portret literackiej ikony XX wieku, która nieprzerwanie inspiruje artystów i fascynuje kolejne pokolenia. To opowieść o wrażliwym człowieku, którego lęki i dylematy mocno rezonują z dzisiejszym młodym pokoleniem. Reżyserka podąża śladami swojego bohatera, budując z najważniejszych momentów jego życia niezwykłą mozaikę.
„Kafkę odkryłam jeszcze w liceum. Wkrótce stał się dla mnie jednym z najważniejszych i najbardziej inspirujących pisarzy. Ze swą potrójną tożsamością, autoironią i totalną wrażliwością, był dla mnie jakby podziwianym bratem, którym trzeba się opiekować, bo mimo siły jest bardzo kruchy” – Agnieszka Holland, reżyserka.
Franz Kafka – młody człowiek uwięziony w koszmarze biurokratycznej codzienności, przypominającej dzisiejszą rzeczywistość pracowników wielkich korporacji. Wegetarianin z wyboru – zanim stało się to powszechne. Syn despotycznego ojca uwikłany w kruche relacje z kobietami. Pogrążony w egzystencjalnym kryzysie na długo przed tym, kiedy samotność stała się efektem ubocznym mediów społecznościowych. Niezrozumiany, pełen lęków, uciekał w świat ironii, absurdu i wyobraźni, tworząc dzieła, które uczyniły go jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.
„Kafkę odkryłam jeszcze w liceum. Wkrótce stał się dla mnie jednym z najważniejszych i najbardziej inspirujących pisarzy. Ze swą potrójną tożsamością, autoironią i totalną wrażliwością, był dla mnie jakby podziwianym bratem, którym trzeba się opiekować, bo mimo siły jest bardzo kruchy” – Agnieszka Holland, reżyserka.
Franz Kafka – młody człowiek uwięziony w koszmarze biurokratycznej codzienności, przypominającej dzisiejszą rzeczywistość pracowników wielkich korporacji. Wegetarianin z wyboru – zanim stało się to powszechne. Syn despotycznego ojca uwikłany w kruche relacje z kobietami. Pogrążony w egzystencjalnym kryzysie na długo przed tym, kiedy samotność stała się efektem ubocznym mediów społecznościowych. Niezrozumiany, pełen lęków, uciekał w świat ironii, absurdu i wyobraźni, tworząc dzieła, które uczyniły go jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku.
Kąpiel diabła
Agnes (Anja Plaschg, znana z Soap&Skin, odpowiedzialna także za muzykę do filmu) bierze ślub. Nic nie układa się jednak po jej myśli – mąż nie jest nią zbyt zainteresowany, teściowa krytykuje ją na każdym kroku, a kredyt, który para wzięła na zakup domu, wydaje się przewyższać możliwości finansowe nowożeńców. Agnes szybko popada w depresję. Ponieważ jednak znajdujemy się na austriackiej wsi sprzed blisko trzech stuleci, wszyscy myślą, że opętał ją diabeł.
Choć za „Kąpiel diabła” odpowiadają znani z „Widzę, widzę” i „Domku w górach” Severin Fiala i Veronika Franz, ich najnowszy film trudno byłoby nazwać horrorem. To raczej doskonale udokumentowany historycznie folkowy dramat, który pozwala widzom wczuć się w bohaterkę postawioną w sytuacji bez wyjścia – a przy okazji spojrzeć na realia życia naszych przodków (a w szczególności przodkiń) z niego innej perspektywy.
Choć za „Kąpiel diabła” odpowiadają znani z „Widzę, widzę” i „Domku w górach” Severin Fiala i Veronika Franz, ich najnowszy film trudno byłoby nazwać horrorem. To raczej doskonale udokumentowany historycznie folkowy dramat, który pozwala widzom wczuć się w bohaterkę postawioną w sytuacji bez wyjścia – a przy okazji spojrzeć na realia życia naszych przodków (a w szczególności przodkiń) z niego innej perspektywy.
Kolacja pożegnalna
Co może pójść nie tak w trakcie kolacji w gronie przyjaciół?
Czarna komedia nakręcona w zaledwie siedem dni, jest oryginalnym debiutem niemieckiego reżysera Lukasa Nathratha, który został nagrodzony m.in. na festiwalu w Locarno.
Akcja filmu w dużej mierze sprowadza do jednego wnętrza. To tam, w trakcie pożegnalnej kolacji, stajemy się świadkami całego spektrum emocji, jakie za sprawą świetnie napisanych dialogów udzielają się bohaterom. Od śmiechu do wzruszeń, od złości po zaskoczenie. W końcu co może pójść nie tak na spotkaniu w gronie przyjaciół?
Pandemia i związany z nią lockdown solidnie dały się we znaki Lisie i Clemensowi, głównym bohaterom komedii „Kolacja pożegnalna”. Para zdecydowana jest zacząć nowy rozdział w swoim życiu, a pomóc ma w tym przeprowadzka z sennego Hanoweru do tętniącego życiem Berlina.
Lisa jest ambitną lekarką, przed którą poważna zawodowa szansa, Clemens z kolei próbuje swoich sił jako piosenkarz i tekściarz. Oboje liczą, że wyjazd do niemieckiej stolicy okaże się przełomowy na każdej płaszczyźnie ich życia. Zanim jednak do tego dojdzie, para postanawia zorganizować pożegnalną kolację w swoim niemal pustym już mieszkaniu. Kiedy kolejni przyjaciele odwołują w ostatniej chwili wizytę, a w ich miejsce na imprezę trafiają nieproszeni goście, sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli…
Czarna komedia nakręcona w zaledwie siedem dni, jest oryginalnym debiutem niemieckiego reżysera Lukasa Nathratha, który został nagrodzony m.in. na festiwalu w Locarno.
Akcja filmu w dużej mierze sprowadza do jednego wnętrza. To tam, w trakcie pożegnalnej kolacji, stajemy się świadkami całego spektrum emocji, jakie za sprawą świetnie napisanych dialogów udzielają się bohaterom. Od śmiechu do wzruszeń, od złości po zaskoczenie. W końcu co może pójść nie tak na spotkaniu w gronie przyjaciół?
Pandemia i związany z nią lockdown solidnie dały się we znaki Lisie i Clemensowi, głównym bohaterom komedii „Kolacja pożegnalna”. Para zdecydowana jest zacząć nowy rozdział w swoim życiu, a pomóc ma w tym przeprowadzka z sennego Hanoweru do tętniącego życiem Berlina.
Lisa jest ambitną lekarką, przed którą poważna zawodowa szansa, Clemens z kolei próbuje swoich sił jako piosenkarz i tekściarz. Oboje liczą, że wyjazd do niemieckiej stolicy okaże się przełomowy na każdej płaszczyźnie ich życia. Zanim jednak do tego dojdzie, para postanawia zorganizować pożegnalną kolację w swoim niemal pustym już mieszkaniu. Kiedy kolejni przyjaciele odwołują w ostatniej chwili wizytę, a w ich miejsce na imprezę trafiają nieproszeni goście, sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli…
Notatnik malarski – warsztaty dla młodzieży i osób dorosłych
Czy notować można tylko słowem?
Podczas cyklicznych warsztatów malarskich uczestnicy poznają narzędzia, dzięki którym codzienne spostrzeżenia zostaną zapisane za pomocą malarskiego śladu. Twórcze działania pozwolą zrozumieć, jak patrzeć i widzieć; jak czytać obraz i na czym polega istota malarstwa.
Prowadzenie: Justyna Permus-Sałańska
Limit miejsc: 15 osób
Czas trwania: 1,5 godz.
Podczas cyklicznych warsztatów malarskich uczestnicy poznają narzędzia, dzięki którym codzienne spostrzeżenia zostaną zapisane za pomocą malarskiego śladu. Twórcze działania pozwolą zrozumieć, jak patrzeć i widzieć; jak czytać obraz i na czym polega istota malarstwa.
Prowadzenie: Justyna Permus-Sałańska
Limit miejsc: 15 osób
Czas trwania: 1,5 godz.
Spacer tematyczny: Klasztorne ciekawostki i tajemnice kościoła NMP, edycja III
To już trzeci nasz spacer... dotychczas zajrzeliśmy w różne mniej dostępne miejsca Kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego. Wysłuchaliśmy koncertu, stojąc tuż tuż przy grającym organiście, byliśmy w prezbiterium, za ołtarzem i w krypcie, dotknęliśmy armatniej kuli, zajrzeliśmy w klasztorne krużganki i do zakrystii, podziwialiśmy mające 300 czy nawet 400 lat kielichy, monstrancję, relikwiarz, odwiedziliśmy też kamienicę, w której mieszkał prostestancki kaznodzieja - Piotr Artomiusz.
Teraz czas na następne niespodzianki. Kościół i teren wokół niego jest duży - wystarczy na wiele różnych opowieści.
Zatem zapraszamy na dalszą wyprawę w niezwykłą – nie tylko klasztorną – historię tego obiektu, który kryje w sobie tak wiele tajemnic. Co prawda nie wejdziemy tym razem krętymi schodami na więźbę, ale zajrzymy w inne, kolejne, na ogół niedostępne miejsce, dotkniemy parosetletnich artefaktów...
Prowadzenie: Katarzyna Witkowska, Marcin Orłowski
Zbiórka: W holu CSW, ul. Wały Gen. Sikorskiego 13
Teraz czas na następne niespodzianki. Kościół i teren wokół niego jest duży - wystarczy na wiele różnych opowieści.
Zatem zapraszamy na dalszą wyprawę w niezwykłą – nie tylko klasztorną – historię tego obiektu, który kryje w sobie tak wiele tajemnic. Co prawda nie wejdziemy tym razem krętymi schodami na więźbę, ale zajrzymy w inne, kolejne, na ogół niedostępne miejsce, dotkniemy parosetletnich artefaktów...
Prowadzenie: Katarzyna Witkowska, Marcin Orłowski
Zbiórka: W holu CSW, ul. Wały Gen. Sikorskiego 13
Sztuka użytkowa: Lustra w oplocie
Zapraszamy na kreatywne spotkanie, podczas którego zwykłe lustro zamienimy w wyjątkową boho ozdobę. Z bawełnianego sznurka wykonamy dekoracyjny oplot z delikatnych łuków i prostych splotów makramowych.
To świetna okazja, by nauczyć się pracy ze sznurkiem i stworzyć coś pięknego do swojego domu. Na koniec każdy uczestnik zabierze do domu gotową dekorację o średnicy ok. 24 cm – gotową do zawieszenia lub podarowania bliskiej osobie.
Atmosfera jak zawsze: twórcza, spokojna i pełna dobrej energii. Dołącz i stwórz z nami lustro, które odbije nie tylko światło, ale i Twoją kreatywność:)
Prowadzenie: Magdalena Grabowska
Sala audiowizualna w budynku B - 1 dzień / Czytelnia CSW - drugi dzień
Warsztaty skierowane są do osób od 10 r.ż.
Czas trwania: ok. 2–2,5 godz.
Liczba miejsc: 15
To świetna okazja, by nauczyć się pracy ze sznurkiem i stworzyć coś pięknego do swojego domu. Na koniec każdy uczestnik zabierze do domu gotową dekorację o średnicy ok. 24 cm – gotową do zawieszenia lub podarowania bliskiej osobie.
Atmosfera jak zawsze: twórcza, spokojna i pełna dobrej energii. Dołącz i stwórz z nami lustro, które odbije nie tylko światło, ale i Twoją kreatywność:)
Prowadzenie: Magdalena Grabowska
Sala audiowizualna w budynku B - 1 dzień / Czytelnia CSW - drugi dzień
Warsztaty skierowane są do osób od 10 r.ż.
Czas trwania: ok. 2–2,5 godz.
Liczba miejsc: 15
Velázquez i jego tajemnica
Diego Velázquez – mistrz pełnego przepychu baroku, który na obrazach nie bał się pustki, osobisty malarz króla, który portretował lud, artysta zajmujący wysokie stanowiska w królewskiej administracji, autor jednych z najbardziej zagadkowych dzieł w historii sztuki. A przede wszystkim prekursor nowoczesnego malarstwa. Jego dzieła budziły zachwyt Édouarda Maneta, Pabla Picassa, Francisa Bacona czy Salvadora Dalego. Ten ostatni z autoportretów idola pożyczył nawet charakterystyczne wąsy, które stały się jego znakiem rozpoznawczym. „Velázquez i jego tajemnica” dowodzi wpływu, jaki Velázquez wywarł na wiele pokoleń twórców, przybliża pełną ukrytych znaczeń twórczość Hiszpana, próbuje zbliżyć się do tajemnicy jego geniuszu.
Prace tego najważniejszego – obok Caravaggia i Goi – europejskiego malarza znajdują się w najwspanialszych światowych kolekcjach. Wraz z twórcami filmu „Velázquez i jego tajemnica” przemierzamy więc sale Musée d'Orsay, Prado, Metropolitan Museum of Art, a kuratorzy, artyści, konserwatorzy, historycy objaśniają fenomen artysty. W centrum tej opowieści znajdują się słynne „Panny dworskie", obraz, który zachwyca niezwykłą perspektywą, kunsztowną kompozycją, fenomenalną techniką i po dziś dzień wymyka się interpretacjom. Wielu wciąż poszukuje tego, co zobaczył Velázquez – tak o zagadkowym arcydziele mówią twórcy filmu.
Ale „Velázquez i jego tajemnica” to nie tylko dzieła i eksperci, ale także wydobyte z telewizyjnych archiwów unikatowe, zaskakujące nagrania, w których o namiętności do Velázqueza opowiadają m.in. Dali, Bacon czy filozof Michel Foucault. Jednym z bohaterów dokumentu jest także Julian Schnabel. I dla każdego z nich Hiszpan pozostawał artystą na wskroś współczesnym.
Prace tego najważniejszego – obok Caravaggia i Goi – europejskiego malarza znajdują się w najwspanialszych światowych kolekcjach. Wraz z twórcami filmu „Velázquez i jego tajemnica” przemierzamy więc sale Musée d'Orsay, Prado, Metropolitan Museum of Art, a kuratorzy, artyści, konserwatorzy, historycy objaśniają fenomen artysty. W centrum tej opowieści znajdują się słynne „Panny dworskie", obraz, który zachwyca niezwykłą perspektywą, kunsztowną kompozycją, fenomenalną techniką i po dziś dzień wymyka się interpretacjom. Wielu wciąż poszukuje tego, co zobaczył Velázquez – tak o zagadkowym arcydziele mówią twórcy filmu.
Ale „Velázquez i jego tajemnica” to nie tylko dzieła i eksperci, ale także wydobyte z telewizyjnych archiwów unikatowe, zaskakujące nagrania, w których o namiętności do Velázqueza opowiadają m.in. Dali, Bacon czy filozof Michel Foucault. Jednym z bohaterów dokumentu jest także Julian Schnabel. I dla każdego z nich Hiszpan pozostawał artystą na wskroś współczesnym.
WYSTAWA / Bill Viola: Visions of Time / Wizje Czasu
Godziny Otwarcia CSW:
Poniedziałek: NIECZYNNE
Wtorek-czwartek: 11:00-19:00
Piątek: 11:00-20:00
Sobota-Niedziela: 11:00-19:00
Godziny otwarcia Fundacji Tumult:
Poniedziałek: 10:00-16:00
Wtorek-czwartek: 10:00-19:00
Piątek: 10:00-20:00
Sobota-Niedziela: 11:00-19:00
CSW Wały gen. Sikorskiego 13 87-100 Toruń
Fundacja Tumult Rynek Nowomiejski 28, 87-100 Toruń
BILL VIOLA: VISIONS OF TIME / WIZJE CZASUNajwiększa w Polsce wystawa jednego z najważniejszych artystów współczesnych i pioniera video-artu – Billa Violi. 32 poruszające, medytacyjne prace prezentowane w dwóch toruńskich przestrzeniach: CSW "Znaki Czasu" oraz Fundacji Tumult. Wystawa, przygotowana w pierwszą rocznicę śmierci artysty, zaprasza widzów do refleksji nad czasem, pamięcią, duchowością i naturą ludzkiego doświadczenia. Prace Violi to obrazy, które się nie tylko ogląda – one działają na emocje, zmysły i wyobraźnię, oferując głębokie i niepowtarzalne przeżycie.Organizatorzy: Fundacja Tumult / Festiwal EnergaCAMERIMAGECentrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" w ToruniuKuratorzy: Marek Żydowicz i Kira PerovDyrektorka CSW "Znaki Czasu": Anna KompanowskaKoordynacja: Agnieszka SwoińskaProdukcja: Michał Prewysz-KwintoRealizacja: Wojciech RuminskiPartnerem głównym wystawy jest Samorząd Województwa Kujawsko-Pomorskiego.Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Toruń.Działania w ramach wystawy są współfinansowane z Funduszy Europejskich.Wystawa realizowana w ramach projektu "Sztuka Świata - Slow Flow". Partnerem głównym projektu jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza.
Poniedziałek: NIECZYNNE
Wtorek-czwartek: 11:00-19:00
Piątek: 11:00-20:00
Sobota-Niedziela: 11:00-19:00
Godziny otwarcia Fundacji Tumult:
Poniedziałek: 10:00-16:00
Wtorek-czwartek: 10:00-19:00
Piątek: 10:00-20:00
Sobota-Niedziela: 11:00-19:00
CSW Wały gen. Sikorskiego 13 87-100 Toruń
Fundacja Tumult Rynek Nowomiejski 28, 87-100 Toruń
BILL VIOLA: VISIONS OF TIME / WIZJE CZASUNajwiększa w Polsce wystawa jednego z najważniejszych artystów współczesnych i pioniera video-artu – Billa Violi. 32 poruszające, medytacyjne prace prezentowane w dwóch toruńskich przestrzeniach: CSW "Znaki Czasu" oraz Fundacji Tumult. Wystawa, przygotowana w pierwszą rocznicę śmierci artysty, zaprasza widzów do refleksji nad czasem, pamięcią, duchowością i naturą ludzkiego doświadczenia. Prace Violi to obrazy, które się nie tylko ogląda – one działają na emocje, zmysły i wyobraźnię, oferując głębokie i niepowtarzalne przeżycie.Organizatorzy: Fundacja Tumult / Festiwal EnergaCAMERIMAGECentrum Sztuki Współczesnej "Znaki Czasu" w ToruniuKuratorzy: Marek Żydowicz i Kira PerovDyrektorka CSW "Znaki Czasu": Anna KompanowskaKoordynacja: Agnieszka SwoińskaProdukcja: Michał Prewysz-KwintoRealizacja: Wojciech RuminskiPartnerem głównym wystawy jest Samorząd Województwa Kujawsko-Pomorskiego.Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Miasta Toruń.Działania w ramach wystawy są współfinansowane z Funduszy Europejskich.Wystawa realizowana w ramach projektu "Sztuka Świata - Slow Flow". Partnerem głównym projektu jest Kujawsko-Pomorskie i Fundusze Europejskie dla Kujaw i Pomorza.
Zrób to wideo: pierwsze kroki w wideoarcie
Czy jest wideoart? Od czego zacząć? Czego potrzeba do jego realizacji?
Na te pytania odpowiemy podczas warsztatów towarzyszących wystawie "Bill Viola: Visions of Time / Wizje Czasu".
Prowadzący: r Radosław Osiński i Piotr Waśniewski
Na te pytania odpowiemy podczas warsztatów towarzyszących wystawie "Bill Viola: Visions of Time / Wizje Czasu".
Prowadzący: r Radosław Osiński i Piotr Waśniewski
Jeśli chcesz na bieżąco otrzymywać informacje o wydarzeniach, zapisz się do NEWSLETTERA.
Wysyłamy tylko istotne informacje o nowościach, zmianach lub odwołanych wydarzenia.